sobota, 13 października 2012

Rynek Solny

Rynek Solny stanowi jeden z 3 placów znajdujących się na poprzecznej osi miasta płn.-pd. Zajmuje na tej osi pozycję północną i stanowi odpowiednik dla przeciwległego Rynku Wodnego. Pierwotnie Rynek był pomyślany jako kwadratowy, ale nigdy tej idealnej formy nie osiągnął.  Rynek Solny w swoim kształcie posiada wyraźne granice z trzech stron, które stanowią: ul. Pereca od południa, ul. Zamenhofa od północy oraz zespół kamienic z podcieniami od strony wschodniej. Plac Rynku w połączeniu z terenem szkolnym rozciąga się aż do budynku Akademii. 

PRZED REMONTEM:









W efekcie realizacji projektu powstał nowy układ funkcjonalno-kompozycyjny placów, ciągów pieszo-jezdnych, miejsc parkingowych, zieleni oraz elementów małej infrastruktury. Przewodnią myślą projektowanego układu kompozycji Rynku Solnego było nawiązanie do tradycji miejsca i przywrócenie idei morandowskiego placu powiązanego przestrzennie i widokowo z Rynkiem Wielkim oraz Rynkiem Wodnym. 
Geometryczny kształt kwater nawiązuje do stosowanych w dobie renesansu w architekturze krajobrazu prostokreślnych i uporządkowanych układów. Zasadniczym materiałem, z którego wykonana została nawierzchnia są różnej wielkości kostki granitowe koloru czerwonego i szarego oraz płyty z piaskowca.

PO REMONCIE:

  • W szarą powierzchnię kostki granitowej płyty Rynku Solnego wkomponowano kształty nawiązujące do renesansowych kompozycji ogrodów i elementów dekoracyjnych stosowanych w architekturze. Kompozycja układu nawierzchni na Placu Jaroszewicza jest również geometryczna i nawiązuje do pozostałych wzorów w nawierzchni. Nawierzchnię Placu Jaroszewicza stanowi drobna kostka granitowa kolory jasnoszarego. Na osi placu przechodzącej prostopadle do południowej elewacji kościoła św. Katarzyny i na jego obrzeżach ułożono nawierzchnię z dwóch rodzajów kostki: granitowej z centralną kwaterą z płyt piaskowca.



  • Dla zaakcentowania już nieistniejących podcieni na ul. Zamenhofa, odcinek od ul. Solnej do Pl. Jaroszewicza, wykonano oddzielny chodnik z płyt piaskowca wkomponowanych w nawierzchnię z kostki granitowej koloru czerwonego.


  • Wykonano izolacje fundamentów oraz cokoły z kamienia kamienic wokół remontowanych placów jak również schody do bram wejściowych tych kamienic. 
  • Obok budynku Akademii Zamojskiej powstał dwustronny parking dla samochodów osobowych przedzielony pasem zieleni. 
  • Wymieniono zużyte sieci c.o. i wod.-kan, wykonana została nowa instalacja deszczowa odwadniająca zmodernizowany obszar, uzupełniona została kanalizacja teletechniczna.
  • Wprowadzono oświetlenie terenu oraz małą architekturę (ławki, kwietniki, kosze na śmieci). Naczelną zasadą przy projektowaniu, a następnie wykonaniu małej architektury było stworzenie jednorodnego, harmonijnego systemu elementów ściśle zintegrowanego z układem kompozycyjnym placu. Elementy małej architektury zostały wykonane z materiałów nawiązujących kolorem i fakturą do nawierzchni. Ławki wykonane zostały z płyt piaskowca.  Ławki zostały podświetlone za pomocą świetlówek zamontowanych do głównej płyty konstrukcyjnej przeświecającej przez matowe tafle szkła hartowanego.


  • Wykonano dwa rodzaje koszy na śmieci. Pierwsze, wykonane z płyt piaskowca, sąsiadujące z ławkami na Rynku Solnym, pełnią jednocześnie funkcję donic dla roślinności. Drugi rodzaj koszy, również z piaskowca, umiejscowiony został wzdłuż Akademii oraz w pozostałych częściach Rynku Solnego.



  • Wykonano nasadzenia zieleni na przygotowanych kwietnikach i w donicach.




FILM Z ODNOWIONEGO RYNKU:

Rynek Solny

Ratusz


Remont Ratusza dotyczy:

  • elewacji frontowej 
  • wieży 
  • schodów Ratusza 
  • adaptacji piwnic Oficyn na cele turystyczne, 
  • przebudowy terenów otaczających lub przyległych do Ratusza 

PRZED REMONTEM:
Dawny stan budynku obniżał atrakcyjność wizualną Ratusza. Występowały ubytki tynku szczególnie na skarpach i gzymsach oraz w dolnej partii murów ze względu na ich zawilgocenie.  Obróbki blacharskie i parapety z blachy miedzianej były uszkodzone oraz zniekształcone. W dolnych partiach murów konieczne było zastosowanie tynków renowacyjnych. Okna wykonane jako rekonstrukcja okien XIX wiecznych w latach 60-tych XX wieku stały się wypaczone, nieszczelne i nie spełniały norm cieplnych.
Barokowe schody Ratusza Miejskiego są obiektem bezpośrednio narażonym na działanie wód opadowych. Występowały liczne pęknięcia oraz rysy, mówiące o nierównej pracy fundamentów.ogólny stan techniczny zabytkowych schodów uznawany był za zły. Widoczne były cegły, wybarwienia oraz plamy na tynku spowodowane zawilgoceniem ścian oraz działaniem grzybów i bakterii.









PO REMONCIE:
  • Wykonano prace związane z izolacją murów ceglanych tj. odgrzybianie, wykucie spoin oraz powierzchniowe neutralizowanie soli. 
  • Zastosowano tynki renowacyjne, wykonano cokoły z płyt kamiennych. 
  • Przeprowadzono iniekcję grawitacyjną. W całym obiekcie Ratusza wymieniono stolarkę okienną. Przy wymianie stolarki okiennej zastosowano rozwiązanie najbardziej wskazane z konserwatorskiego punktu widzenia. Rozwiązanie to polega na zastosowaniu okien drewnianych o konstrukcji skrzynkowej. 
  • Skrzydła zewnętrzne są wiernym odtworzeniem skrzydeł historycznych. 
  • Przeprowadzono również konserwację drzwi wejściowych. 
  • Remontowi poddano także gzymsy, parapety, rynny i rury spustowe oraz elementy stalowe – balustrady wieży Ratusza. 
  • Wyremontowano tarczę zegarową na wieży.
  • Przeprowadzony został remont konserwatorski schodów z naprawą murów i sklepień. Wykonano izolację pionową i poziomą murów oraz naprawę tynków. Zastosowano tynki renowacyjne. 
  • Popękaną balustradę betonową z lat 30-tych XX w., zastąpiono nową kamienną z piaskowca. Rekonstrukcja balustrady w naturalnym, historycznym materiale spowodowała znaczne poprawienie estetyki schodów ratusza.









TURYSTYKA W PIWNICACH RATUSZA:
Dzięki realizacji projektu, miasto wzbogaciło się o nową atrakcję turystyczną tj. trasę turystyczną w oryginalnych wnętrzach piwnic oficyn Ratusza. Podczas prac remontowych odkryto nieznane dotychczas relikty architektoniczne pochodzące zarówno z okresu funkcjonowania obiektu w XIX w., jak i z lat wcześniejszych. W oficynie wschodniej odkryto piwnicę pochodzącą z wieku XVIII oraz murowaną studnię z czasu budowy obecnej oficyny. W oficynie zachodniej, w jej południowej części odsłonięto relikty zabudowy sanitarnej związanej z funkcjonującym tu więzieniem. Odkrycie reliktów zadecydowało o tym, że podjęta została decyzja o zorganizowaniu w piwnicach oficyn trasy turystycznej. W ramach projektu pt. Rewitalizacja zabytkowego Starego Miasta w Zamościu, jedynego obiektu z województwa lubelskiego wpisanego na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO” wykonane zostały niewielkie ingerencje konserwatorskie, monitoring oraz system dostępu do Internetu, aranżacja i wyposażenie odkrytych piwnic. Wystawa obejmuje w nowoczesnym układzie, tradycyjną ekspozycję muzealną i prezentacje multimedialne.





Laserowy Ratusz; festiwal kultury weneckiej "arte, cultura, musica e...”, 2012r.

http://www.youtube.com/watch?v=Ygq-NSE26ok&list=UUz4h8tWVg-kIdXe-PJUstBA&index=2&feature=plcp